Las Vegas - Panguitch

Bewoner Zion NP

Maandag 30 juli
Vandaag laten we Las Vegas achter ons. Eerst nog een ontbijtje in het hotel met een cinnamonroll, fruitsalade,koffie, thee, warme chocomel, internetten en het Olympisch nieuws. Het gaat goed met de hockey dames en heren. We rijden weer een stuk terug naar waar we vandaan komen, St George om daar de afslag naar Zion te nemen. De temperatuur zakt wat maar blijft rond de 30/35 graden. Ondertussen komen we alweer dichter bij Denver... In de middag, na een kofferbak overleg/lunch, gaan we Zion N.P binnen. Het is hier zo mooi, maar in de verte zien donkere wolken samen pakken. We besluiten een hike 'The Watchman' te doen die in het begin van het park en vlak bij onze auto. Het is altijd weer leuk om met onze biologiestudent op pad te gaan, hij ziet zoveel en weet zoveel te vertellen wat hij op zijn pad tegen komt. Tegen de tijd dat we terug gaan gaat het wel erg dreigend worden en zien we het in de verte al onweren. Flink doorlopen dus naar beneden voordat de bui los barst. En inderdaad, als we vlak voor onze auto staan barst de bui los, pff dat hebben we maar weer mooi gered. Het regent ondertussen zo hard dat we de bergen in de verte niet meer kunnen zien. Om naar de andere kant van het park te komen volgen we de scenic route en ondanks dat het bewolkt en nat is, is het uitzicht prachtig. Onderweg komen we ook nog wat buffels tegen. Egbert weet zich nog van onze vorige trip in dit gebied te herinneren dat er in een van de dorpjes waar we langs komen een sherrif auto staat met en pop er in. De vorige keer even van het gaspedaal maar nu, 5 jaar later zit hij er nog steeds en trappen we er niet in, ha,ha! Ons motel, dit keer, is in het plaatsje Panquitch een dorp van niets, maar dat geeft niet, het gaat alleen maar om de overnachting. Onze spulletjes die we koel willen houden kunnen we in de koel/vrieskast van de motelreceptie bewaren, want in onze kamer is geen koelkast. Dit soort plekjes heeft zijn charme en de gastvrijheid is meer waard dan in zo'n groot hotel als in Vegas. We eten en pizza en spagetti bij de plaatselijke 'Italiaan' aangeraden door de motel eigenaars. Mmmm, het kan er mee door, wij zijn beter gewend maar de buikjes zijn gevuld. Ondertussen is de temperatuur zeker 15 graden gedaald en regent het. We gaan terug naar het motel om wat te chillen, er is hier verder toch niets te doen. Maar ook rust is belangrijk, vakantie is tenslotte ook om uit te rusten. Morgen rijden we naar Capitol Reef National Park en slapen in Torrey... ben benieuwd!

Las Vegas continued

Hotel vanaf zwembad

Zondag 28 juli
Bij ons ontbijt konden we mooi volgen hoe we de eerste gouden plak hebben binnen gehaald (Marianne Vos!), we blijven het volgen.
Deze dag hebben we om wat hotels te bezoeken op The Strip, je mag overal in, gratis parkeren en ook het plassen overal kost niks, toch handig. De meeste hotels hebben wel een atractie zoals de fonteinen van het Bellagio, een Frans dorp in hotel Paris/Bally's en de rollercoaster van hotel New York. Egbert en Bob hebben een rondje mee gereden, lekker over de kop gaan enzo. Mij niet gezien, ik pas wel op de spullen... Het weer is vandaag afwisselend bewolkt wat het wat minder warm maakt maar het blijft toch rond de 45 graden. Naar het zwembad maar weer en het is best lekker even en paar dagen uitslapen, geen wekker en vooral lui zijn. Na een prima maaltijd hier in het hotel met een flinke sparerib voor Bob zijn we s'avonds naar Freemont street geweest, downtown Las Vegas, om naar de lichtshow te kijken. Erg druk, met heel veel mensen die gebaren taal deden. Blijkbaar een speciale dag met aandacht voor de doven. Morgen pakken we de boel weer in en gaan op zoek naar de rust van Zion, terug uit de drukte en hup de natuur weer in. Ik ga mijn Birkenstocks maar weer in ruilen voor mijn hiking schoenen.
Egbert en Bob willen s'avonds nog wel eens een biertje drinken, maar omdat Bob nog geen 21 is, is de bar uitgesloten, dus kopen ze af en toe een biertje in de supermarkt of liquershop. Het is alleen moeilijk om een lekker biertje te vinden tussen al het light bier. Sommige Amerikanen roemen het Nederlandse Bier, vinden Amerikaans bier daarmee vergeleken maar water. (dat vinden Egbert en Bob nou ook!)

Las Vegas

Zaterdag 28 juli
De eerste zilveren plak is binnen! Na eens lekker uitgeslapen te hebben en een all you can eat ontbijtje in het hotel zijn we naar een fashion mall op The Strip geweest om nogmaals te winkelen en weer met succes. Wel vervelend dat ik mijn camera nergens kon vinden... Het zal toch niet zo zijn dat ik hem ergens heb laten liggen met al mijn vakantie foto's er op. Ondertussen stijgt de tempertuur flink en winkelen in een overdekte shoppingmall is geen verkeerde keus want overal staat de airco aan. We gaan ook nog even langs The Venetian  om onze besproken kaartjes te halen voor de Blue Man Group die daar optreden. Mijn hemel, dit hotel is zo groot dat je er echt verdwaald, maar het is er wel lekker koel. Onze auto waren we wel even kwijt in de garage (lees flat gebouw) hij stond toch echt op dek 7c maar was nergens te vinden. Bij het indrukken van de autosleutel hoorden we hem wel piepen maar waar hij nou stond...Een dek hoger dus want 7c bestaad uit 2 parkeer dekken. Dit is Amerika waar alles groot is! Terug in het hotel heb ik nog eens flink gezocht naar mijn camera en met succes, hij zat gewoon in een hoekje van mijn rugtas verstopt, pffff. Op naar het zembad maar weer want wat doe je verder met 49 graden celsius op de thermometer..., in de schaduw zitten misschien. s'Avonds naar The Blue Man Group, geweldig wat een show. Bob is na afloop nog met een blauw mannetje op de foto geweest.

St George - Las Vegas

Vrijdag 27 juli
Na een lekker ontbijtje in het hotel en nog even geskyped te hebben met Anouschka zijn we eerst naar een shopping mall in St George geweest om te winkelen. Bob wilde nog een paar Levis broeken scoren. Daarna door naar Las Vegas en dat was nog maar een paar uurtjes rijden. Het was wel weer even schrikken na dagen natuur als je in deze grote hectische stad terecht komt. Druk, warm, chaotisch, veel verkeer, veel mensen en vooral lawaaierig. Ons hotel, The Orleans, is groot met een flink casino. Niet aan de strip, die is een paar blokken verderop. Na onze bagage op onze kamer gebracht te hebben (was nog een flinke wandeling). Doordat we een deur in de garage misten liepen we dwars door het casino, terwijl de ingang naar de hotelkamers vlak bij de garage was. Daarna zijn we maar een broodje gaan eten en het zwembad ingedoken, want het is goed warm hier, 45 graden de zon brand er flink op. s'Avonds zijn we naar Batman, the dark night rises geweest, ons hotel heeft maar liefst 14 bioscoop zalen, daar hebben we maar meteen gebruik van gemaakt. Na de film nog de opening van de Olympische spelen gekeken (met wat vertraging), ook al zijn we in Amerika het blijft leuk om te zien.

Park City - St George

Onze "betrouwbare" koets

Deel 2 van de reis richting Las Vegas is ook ongeveer 520 km lang, hoofdzakelijk over de Interstate 15, snel maar redelijk saai. Daarom zijn we er bij Cedar Breaks National Monument even van de I 15 afgegaan om te lunchen. Dit is een kleine omweg, de mooi bergachtig landschap. Alleen jammer dat na 2/3 van de route de weg was afgesloten. Waardoor we de zelfde weg weer terug moesten om op de I15 te komen. Omdat er ook ongelofelijk veel weg werkzaamheden zijn op dit moment gaat het toch allemaal wat langer duren dan gewenst. Maar goed om 5 uur lagen we in het zwembad even lekker bij te komen. We naderen Las Vegas en de temperatuur is al  opgelopen tot 41 graden (100 graden Fahrenheit om 8:00 uur).  Dat belooft wat als we in het weekend in Vegas zijn!
Onze auto loopt trouwens nog steeds als een zonnetje, het is een Ford Taurus uit 2011. Lekker karretje met voldoende ruimte voor ons drieën.
Morgen gaan we eerst even kijken bij de Mall in de stad voordat we de laatste kilometers maken naar Las Vegas.

Grand Teton - Park City transfer to Las Vegas

Park City

Vandaag en morgen moeten we even wat kilometers (520) maken richting Las Vegas. Nadat we ons ontbijt (donuts, koffie en thee) bij de park supermarkt gehaald hadden zijn we op  weg gegaan. Wel even een tussenstop in Fossile But gemaakt, een National Park in een gebied waar in de prehistorie een zee geweest is en er nu in een sediment laag geweldig gedetailleerde fossielen gevonden worden. Van complete krokodillen tot fijne blaadjes van planten. Na dit intermezzo weer op weg, we hebben besloten niet door Salt Lake City te gaan, maar te overnachten in Park City waar in 2002 een aantal Olympische sporten gehouden werden. Het is een gezellig wintersport plaatsje met veel restaurants en cafeś. Na het een aantal dagen park voedsel, was de italiaan hier een welkome culinaire afwisseling. De temperatuur is hier dagelijks zo rond de 30 graden en de zon stond erg laag toen we er waren, we hebben hier geen fotoś genomen, die is dus geleend van het internet. 

Yellowstone - Grand Teton

zondag 22 juli

We hebben wat langer kunnen geslapen, alhoewel in Grant Village er wat meer dollars neergeteld moeten worden, reflecteerd dat niet in de dikte van de muren. Onze buren waren al om 6:30 wakker en dat konden we goed horen.
Vandaag verlaten we Yellowstone om af te zakken naar Colter Bay Village in Grand Teton National Park. Het laat zich moeilijk beschrijven, maar de vergezichten op de bergen, de Grand Teton mountains zijn adembenemend mooi, De bergen steken direct naast de valei omhoog, er zijn veel meren met veel activiteiten. Na aankomst en voorlichting door de park ranger over onze mogelijkheden hebben we voor dinsdag (morgen) een float over Snake river besproken. Een 10 mile lange boottocht al om 8 uur s'morgen, zodat we misschien nog wat beestjes kunnen spotten. Daarna zij we naar het toeristisch middelpunt van het park, Jenny lake, gereden om na een boottochtje van zo'n 10 minuten een mooie trail te lopen, de Hidden Falls trail met daarop volgend de Cascade Canyon trail. Het was weer erg mooi, er zijn hier ook moose en beren gezien, maar wij hebben ze niet gezien. Na 2 uurtjes lopen begon het te betrekken en in de verte hoorden we het donderen en het begon serieus te regenen. Nadat we voor de ergste bui geschuild hadden zijn we omgekeerd naar de boot.
Weer geen Moose of beer gezien, wel een slang, een heleboel eekhoorntjes en pika's.
Het beer gevaar ligt hier voor je gevoel dichterbij dan in Yellowstone, en dat vind Winny niet zo'n gerustellende gedachte. Ze wil graag een beer zien maar dan het liefst van uit de auto en niet ergens op een bergpad in je eentje. Je kan wel bearspray kopen ($35.00) schijnt zeer effectief te werken en je ziet er veel mensen mee lopen. Maar aangezien we na Yellowstone/Grand Teton weinig beren meer zullen zien, nemen we het risico maar. Luid zingen schijnt ook te helpen (als Winny zingt, is succes verzekerd)

Yellowstone 03

Grand Prismatic

zaterdag 21 juli

Vandaag rustig wakker geworden en ons ontbijt gehaald bij de winkel van de Cabins. Daarna afgezakt richting de attracties die tussen de zuid en de west ingang liggen. Hier is het meteen een stukje drukker. Bij de Artist Paintpots konden we niet parkeren dus deze maar over geslagen. Intussen begint onze auto ook wat vreemde geluiden te produceren. Een knarsend piepend metaal op metaalachtig geluid komt af en toe onder de motorkap vandaag. Het word bijna traditie zal je nu denken. Omdat het geluid er vaker niet dan wel is besluiten we het voorlopig maar te negeren en ons ding te blijven doen. Er zijn tenslotte garages in elke grote plaats in Yellowstone, we zien wel waar hij strand.
Bij de Great Fountain geiser aangekomen hadden we geluk. Dit is een grote geiser die ongeveer 1x per 10 uur uitbarst, waarbij het water 30 tot 60 meter hoog kan komen. Laat dat nou net op het moment gebeuren dat wij er zijn, spectaculair en indrukwekkend.
Achteraf gezien was deze misschien mooier dan die van de Old Faithfull, omdat het er lekker rustig was en we er dicht op stonden. De rest van de middag zijn we zoet geweest met wandelingen bij de verschillende bronnen, geisers en modder poelen. Met als afsluiter natuurlijk de Old Faithfull. Ook hier hadden we geluk, na een bakkie koffie en thee, konden we na een halfuur al met een hoop andere mensen genieten van zijn uitbarsting. Aangezien er normaal 90 minuten tussen de uitbarstingen zit was dat een meevaller. Inmiddels was het een beetje gaan regenen, dus besloten we het stuk wat we nog niet gezien hadden te gaan verkennen. De route langs Yellowstone Lake is mooi, maar bij regenachtig weer niet zo aantrekkelijk, en weinig beestjes te spotten bovendien.
We zijn nog even doorgereden naar de plek waar we onze eerste buffel file hadden, maar ook hier was er niets te zien. Ook vandaag geen beer, en geen Moose helaas!
De auto doet het voor als nog prima. Het  geluid hebben we niet meer gehoord!

Yellowstone 02

vrijdag 20 juli
Vandaag hebben we de rest van Norris bekeken en daarna zijn we doorgereden naar Mammoth Hot Springs, onze tweede slaapplaats in Yellowstone. Hier hebben we de paden langs de upper en lower terassen gevolgd. Het zijn terassen van kalk met verschillende kleuren. Na de lunch (broodjes enzo) zijn we het park uit gereden naar Gardener in Montana. Na een bakkie koffie en thee zagen we een wasserette waar we gelijk maar gebruik van hebben gemaakt.


In Gardener hebben ze wel WiFi en telefoon ontvangst, dat was ook wel even fijn.

Waar is die sok

Ik  heb de was gedaan en gedroogd. Op z'n Amerkaans dus, alleen nu met de koffers open op straat. Omdat de wasserette gratis WiFi had konden de  mannen ondertussen op het internet en contact opnemen met Anouschka. In het Yellowstone ben je echt afgesloten van de wereld. We slapen vandaag in een cabin in Mammoth springs, een beetje luxer dan die in Canyon Lodge, een leuk huisje met een grasveldje waar hele brutale eekhoorns zitten.

Morgen gaan we naar onze laatste verblijfplaats in het Yellowstone, Grand Village maar eerst bezoeken we eerst de geisers  bij Old Faithfull  en daarna door naar Grand Teton. 

Yellowstone 01

Buffels in Yellowstone rivier

donderdag 19 Juli
Vanmorgen zijn we vroeg op gestaan (5:30 uur) om wildlife te spotten. Het was erg wel erg vroeg, koud (s'nachts is het hier rond de  8 graden), bewolkt en het begon zelfs te regenen. Maar het werd wel beloond want we zagen de complete kudde buffels dwars door de Yellowstone rivier trekken naar de overkant. Geweldig om te zien, ook de kalfjes zwemmen gewoon mee. De rest van de dag hebben we gebruikt voor een hike van 10 km op Mount Washburn. Een stevige klim die begint met velden vol bloemen. Boven op de berg staat een wachtpost waar nog een ranger woont en werkt. Hij houd het gebied om de berg in de gaten voor brandgevaar. Het was een flinke klim omhoog en weer terug maar zeker de moeite waard. Bij thuiskomst hebben we het maar even rustig aan gedaan. s'Avonds zijn we naar het Norris Geysergebied geweest waar we de Porcelian geyser hebben bekeken. Het was prachtig bij zonsondergang en lekker rustig

Cody naar Yellowstone

Beer Mollie, in goede handen!

Woensdag 18 juli

Vandaag zij we eerst naar het Buffalo Bill museum geweest, eigenlijk zijn dit 5 museums in 1 gebouw. Het verhaal en leven van Buffalo Bill, het Firearm museum, de Native Americans, Yellowstone en een kunsttentoonstelling.  Interessante informatie, maar vooral iets wat vooral de amerikanen aanspreekt vanwege hun geschiedenis en hun fettisch voor vuurwapens!
Na het museum zijn we naar het Yellowstone Park vetrokken. Onderweg in het Shoshone Forrest hebben we nog wat informatie gekregen van David uit Texas over beren en hoe te reageren als je ze tegen komt. Hij woont in de zomer 3 maanden hier en geeft voorlichting over de de oorsprongkelijke bewoners, de indianen die hier gewoond hebben en over beren dus. Wij op de foto met een berenhuid, het restant van de 10 jaar oude berin Molly, die teveel gewend was geraakt aan de mens. Dramatisch voor de mens als die aangevallen word, maar zeker voor Molly waarvan niets ander over was dan voorlichtings materiaal en die waarschijnlijk wereldwijd op de foto staat.
Nadat we door de oostelijke ingang Yellowstone binnen gingen valt meteen de zwavellucht op die afkomstig is van het Yellowstone meer. Het is een prachtige omgeving maar we zien ook veel dode bomen. Onderweg naar onze verblijfplaats kwamen we in een eerste kleine file terecht (1 uurtje!). Oorzaak...buffels, heel veel buffels en zij gaan echt niet opzij, wachten dus! Maar gelukkig niet alleen buffels, we zagen ook een zwarte wolf tussen de kudde en een coyote, heel bijzonder! Zij liepen gewoon tusen de buffels door te rennen en op een gegeven moment zelfs achter elkaar te jagen. De wolf moest op een gegeven moment tussen de auto's door vluchten om te ontkomen aan de kleinere coyote.
Later die avond hebben we nog een rit gemaakt door de Canyon van Yellowstone, dat leverde prachte plaatjes op van een groot hert, eekhoorntjes en de zonsondergang.

Devils Tower - Cody

Na onze radio stilte tijdens ons bezoek aan Yellowstone and Grand Teton volgt hier een verslag van onze belevenissen daar

Dinsdag 17 juli
Vandaag gaan we op weg naar Cody. Omdat we ons bezoek aan Yellowstone eigenlijk te vroeg in ons schema gestopt hebben moeten nu weer een flink stukje rijden. Maar eerst bezoeken we Devils Tower National Park. Devils Tower is bekend van de film Close Encounters of the third kind. Het is een grote rots, met vertikale groeven en een plat "dak". Ooit was het de magma kamer van een vulkaan.  Dat maakt het interessant voor wand klimmers, die op grote hoogte aan de toren hingen. Wij hebben het pad om de rots gelopen. In het bos bij de rots zagen we nog een hert met haar jongen.
Na de "trail" om de Devils Tower zijn we door gereden naar Cody en dat was een lange warme rit.
Het blijft maar rond de 35 graden. Richting Cody kom je verschillende landschappen tegen, van heel kaal tot bergachtig en bosrijk.
Cody is een echt cowboyplaatsje en bekend van Buffalo Bill die daar ooit gewoond heeft. Hij heeft er voor zijn dochter ooit een hotel gekocht, Hotel Irma, wat nog steeds bestaat. Hotel Irma is het middelpunt van het stadje. De Amerikaanse stedenbouw van dit soort stadjes is nogal saai, alles concentreert zich langs de highway die er door heen loopt.
Het hotel heeft een authentiek gedeelte en een aangebouwd stuk, maar de hele inrichting van het hotel is authentiek gehouden.

s'Avonds zijn we naar de Cody Rodeo geweest, een rodeo die 3 maanden elke avond voor de toeristen gehouden word. Veel show dus en heel Amerikaans, erg chauvenistisch met hier en daar een politiek kritische opmerking (niet in het voordeel van de huidige president). Voor de rodeo uiteraard gebed en het volkslied. Er werd  gebeden voor de paarden, kalveren en stieren en hun cowboys -girls -kinderen.
Hoewel er vooral door Bob met tegenzin naar uit werd gezien was het erg leuk, veel show, prachtige paarden en geen dierenbeulerij. Er werden wel wat kalfjes gevangen met de lasso, maar je merkt aan de beestjes dat ze al weten wat ze te wachten staat. Het hele verhaal werd aan elkaar gekletst door de speaker en een clown.

Lusk - Hulett

Vanmorgen zijn we weg gereden uit Lusk na een lekker ontbijtje van warme bagels, sap en thee. Onderweg weer genoten van de grasslands. In het plaatsje Springfield zijn we gestopt voor een  koffie, thee en jerkbeef voor Bob. Daarna zijn we door het Windcave park gereden. Tijd om hier de grotten te bekijken hadden we niet, maar we genoten wel van de omgeving en zagen de eerste prairiedogs of pica's. Ze zijn zo schattig, deze kleine beestjes. 

Via het Windcave zijn we het Custer State Park in gereden en hier hadden we onze eerste ontmoeting met bizons. Er liep er zomaar eentje langs de weg en trok zich nergens wat van aan.  Een stukje verder zagen we er nog drie. Twee bizons lagen heerlijk te chillen en de andere was aan eten. Geweldig! Ondertussen liepen er ook steeds meer herten naast en over de weg. Hard rijden mag hier ook niet en zo'n beest wil toch niet op je motorkap hebben.

We zagen ook twee raven op de weg zitten die iets aan het eten waren. Bij nader inzien bleken het gieren te zijn die zich te goed deden aan en prairiehondje. Waanzinnig toch. Helaas hebben we ook veel aangereden dieren gezien.

We trokken verder langs Crazy Horse, een uitgehakt Indianen hoofd in de rotsen in de buurt van Mount Rushmore. We hebben het vanaf de weg bekeken en zijn verder niet het park op gereden, ons doel was Mount Rushmore. Het was er druk, veel volk. Op een afstand lijkt het niet zo groot maar als je eenmaal op het balkon vlak voor het beeldwerk staat is het behoorlijk. Ik vond het geweldig!

We trokken weer verder want het was vandaag een dag met ruim 600 km op de teller en al die tussenstops nemen een hoop tijd in beslag. Lunch werd in het bos genuttigd en in de verte hoorden we het al onweren. Er zou heel slecht weer op komst zijn met onweer en pittige buien. Nou dat hebben we geweten, wat een weer. Het bos was zelfs wit van de hagelstenen.

Via Deadwood zijn we door gereden naar onze eind bestemming van deze dag, het Best Western Devils Tower hotel in Hulett. Onderweg onweerde het nog behoorlijk en ook de regen kwam weer met bakken naar beneden. Het was even zoeken naar dit hotel want het ligt in the middle of nowhere. Een dorpje met 383 inwoners. Ga maar na hoe klein dat is. Het hotel ziet er prima uit en is spiksplinter nieuw.

We aten bij het plaatselijk restaurant, Ponderosa,  Bob nam een bizonburger, brrr. Ik liet de kok de vegetarische vrije keus en kreeg een Fettucine Alfredo met geroosterde portobello paddestoelen, veel knoflook, tomaatjes, bascilicum, iets pittigs? en een witte wijnsaus. Egbert bestelde een cheeseburger maar zat alweer met een scheef oog naar mijn bord te kijken, tsja...Geen verkeerde keus dus. Morgen gaan we via de Devils Tower richting Cody en hebben weer een lange mooie  rit voor de boeg.

Denver - Lusk

Vandaag zijn we uit Denver vertrokken richting Lusk. Eerst nog even langs WalMart geweest voor de lunch. Daarna via de Interstate richting Cheyenne. Het was wederom een prachtige dag en de temperatuur steeg al snel boven de 30 graden, maar het is goed uit te houden. Het landschap richting Cheyenne en Lusk is hoofdzakelijk grasland en word nog wel eens saai gevonden. Maar eigenlijk valt het best mee. Prachtige landschappen en mooie luchten en vooral heel veel ruimte. Er is in de wijde omtrek gewoon niets en dat maakt het nou juist zo charmant.

Cheyenne is een leuk plaatsje met een historisch centrum. We bezochten er de botanische tuin en er staat een van de laatste 8 grootste stoom locomotiefen ter wereld. In het centrum van Cheyenne staan cowboy laarzen die manshoog zijn en allemaal beschilderd door locale kunstenaars. We lunchden onder een stevige boom bij de botanische tuin waar genoeg eekhoorntjes zaten. De bedoeling was een kort bezoek aan Cheyenne maar het werd al snel een paar uurtjes en we hadden nog meer op de planning staan. 

De weg vervolgde naar Fort Laramie waar ooit wel wat strijd gevoerd werd tussen militairen en indianen. Het Fort is gedeeltelijk gerestaureerd zodat je kan zien hoe het er uit heeft gezien. Personeel liep ook in kleding uit deze periode (rond 1860)om het plaatje goed tot z,n recht te laten komen. Ze zullen het wel warm hebben gehad want om 4 uur s,middags was het nog rond de 37 graden.

Vanuit Fort Laramie zijn we verder gereden naar Lusk,waar we de nacht door brengen in het Covered Wagon Motel. Zodra je Lusk binnen komt rijden ben je er ook weer uit, zo,n klein plaatsje is het. Ondertussen was het al rond zeven uur, we aten een pizza en verder doen we niets meer. Morgen gaan we Naar Mount Rushmore en hebben we weer lange dag te gaan.

Amsterdam-Denver

Down Town Denver

Zaterdag kwamen we rond 11 uur aan op Schiphol. Na het inchecken dronken we nog koffie met Anouschka. Toen werd het tijd om afscheid te nemen.  Ik kwam er achter dat ik de dollars en Egberts hikingschoenen thuis had gelaten. Niet zo slim maar ook geen ramp. Na een rustige vlucht richting Reykjavick zijn we overgestapt op het vliegtuig naar Denver.

Het weer was hier prima, warm zelfs, zo rond de 30 graden. Bij Dollar hebben we onze huurauto op gehaald en zijn richting ons hotel, het Best Western Denver Plus gereden dat zo,n 20 minuutjes de van de luchthaven ligt. We hebben de koffers naar de kamer gebracht en zijn een broodje gaan eten bij Panera dat in een winkel centrum tegenover het hotel ligt.

Bij het uitpakken van de koffers bleken de schoenen van Egbert toch mee gekomen te zijn. Pfff, gelukkig anders hadden we naar nieuwe op zoek gemoeten. De kleding in de koffer voelde wat vochtig en wij dachten eigenlijk dat dit door de regen kwam op de luchthavens. Maar bij nader onderzoek bleek er in een toilettas een fles vloeistof leeg gelopen te zijn... We hadden blijkbaar een securitycheck gehad want de koffer was niet meer op slot en op een van de flesjes zat een securitysticker. Fijn dat er gecontroleerd wordt maar doe de boel dan ook goed dicht. We konden dus meteen de  was op hangen...

Ondertussen begon het kaarsje uit te gaan en zijn we maar gaan slapen.Vanmorgen was het weer een strale dag.  Na een licht ontbijtje zijn we naar de Wallmart gegaan voor wat boodschapjes. Mensen wat is dat een grote winkel (zoals alles hier) Je kan hier wel je hiking schoenen aantrekken voor een stevige wandeling door de supermarkt. Ik denk dat ik wel een dag nodig heb om alles te zien wat er verkocht word en dan heb ik het alleen maar over de food afdeling. Dit is een excursie op zich.

Na de Wallmart nog even geskypt met Anouschka en daarna zijn we door het shuttlebusje van het hotel in het centrum van Denver af gezet om wat te winkelen. Deze dag willen nog wat rustig aan doen voordat de echte reis gaat beginnen. Straks nog een lekker hapje eten bij de Mexicaan naast het hotel. Morgen gaan we richting Lusk met tussenstops in Cheyenne en Fort Laramie.

Bijna...



icelandair op iceland

Het is bijna zover. Zaterdag 14 juli gaan we na 5 jaar weer richting de Verenigde Staten voor een rondreis van 27 dagen, We vliegen naar Denver, Colorado met een tussenstop in Reykjavik. Daar vandaan trekken we richting Mount Rushmore, Yellowstone N.P, Grand Teton N.P, Las Vegas, Moab, en  Rocky Mountains N.P en eindigen dan weer in Denver.

Dit zijn uiteraard de hoogtepunten want we zien natuurlijk nog veel meer.



Tot snel!